सकाळी ४.३० चा गजर झाला. सवयीप्रमाणे उठली. अरे पण कशाला? काय घाई आहे. डबा नाही बनवायचा, कामावर नाही जायचे. सगळे घरात. अलार्म बंद केला व झोपले. पण झोप काही लागेना. एकदा झोप मोडली की मोडलीच! 

             हॉलमध्ये येऊन खिडकी उघडली. प्रसन्न आल्हाददायक सकाळ, पक्ष्यांचा किलबिलाट, आकाशी रविराजाच्या किरणांची मुक्त उधळण, उमलणारी कळी फारच प्रसन्न वाटले. तत्क्षणी मनी विचार आला, हा तर निसर्गाचा रोजचा दिनक्रम! आपण मात्र घड्याळाच्या काट्यावर धावताना सर्वांपासून मुकलेले असतो.