आधी केलेचि पाहिजे!

भाषेचे संवर्धन हा महत्वाचा विषय असला तरी तो अभ्यासाचाही एक विषय आहे. मराठी भाषेला आपण आईचा दर्जा दिलेला आहे. आपली आई आपल्याजवळ असावी याकरिता आंदोलने, मोर्चे, घोषणाबाजी यांचा उपयोग होईल का? भाषा जतन केली जाते ती तिच्या साहित्यात.. मराठी भाषेला साहित्याची मोठी परंपरा लाभली आहे. संतसाहित्यपूर्वपासून ते अधुनिक साहित्यापर्यंतचा मराठी भाषेचा प्रवास जाणून घ्यायचे म्हटले तर शंभर वर्षांचे आयुष्य देखील पुरायचे नाही. या साऱ्या साहित्यावर तत्कालीन परिस्थितीचा, संस्कृतीचा, व्याकरणाचा प्रभाव पडला आहे. त्यामुळे, त्यात आपोआपच एक अर्थपूर्णता निर्माण झाली आहे. संत साहित्यात सर्वच संतांनी भाषेचा आणि बोलीचा परिणामकारक वापर केलेला आढळतो. पुढे छपाई यंत्रांचा शोध लागला. तेव्हा खऱ्या अर्थाने मराठीचा प्रचार-प्रसार सुरू झाला. सुरुवातीस भाषांतरित साहित्य निर्माण होऊ लागले. पुढे वेगवेगळे शब्दकोश, संदर्भग्रंथ तयार होऊ लागले तेव्हा खऱ्या अर्थाने ज्याला मातीतले साहित्य म्हणता येईल असे साहित्य तयार होऊ लागले. आज ललित, वैचारिक, वैज्ञानिक वगैरे साहित्यात असंख्य ग्रंथाची भर पडत आहे. शासन देखील आता कंबर कसून मराठी भाषा संवर्धन आणि जतन करण्याच्या कामास लागले आहे. अशीच कंबर कसण्याची जबाबदारी तुमच्या-माझ्यासारख्या सर्वसामान्य मराठी माणसाची आहे. मराठीचे भवितव्य टिकवण्यासाठी कृतीयुक्त सहभागाची गरज आहे.